De eerste zomerse verjaardag van mijn leven....

Allereerst iedereen bedankt die gebeld, gemaild, gesmst heeft om me te feliciteren. (ik heb zelfs rooksignalen gezien aan de horizon, maar wist niet zeker of die voor mij waren....

Deze week weer veel beleefd en volop foto's gemaakt. Geniet ervan.

De anekdote van de week:
Zaterdagochtend was ik begonnen aan een fietstocht richting bloubergstrand waar Carole en Pascale wonen. Halverwege mijn tocht kreeg ik het bericht dat ze een onverwachte meeting hadden met hun stage begeleider en dus spraken we af dat ik vast naar Camp's bay zou rijden. Ik sloeg bij de eerste de beste mogelijkheid linksaf en kwam ik op een parallelweg langs de N1 terecht. Na 10 minuten te hebben gefietst kwam de verassing. De provinciale parallelweg hield op en ging over in de N1!! Na 5 minuten afgewogen te hebben of ik het zou doen of zou omkeren, kwamen er twee andere fietsers aan die doodleuk de N1 opreden. Na dit gezien te hebben besloot ik om de gok te wagen en voegde ik in op de snelweg. Gelukkig was de volgende afslag al na 750 meter en kon ik er snel weer af. Heb ik toch ook wat meters snelweg meegepikt op de fiets!

Het bedrijf:
Net als vorige week ben ik druk bezig met het herstructuren van de organisatie op papier, samen met Aldo, de directeur. Woensdag hadden we een goede meeting waarin we knopen doorgehakt hebben en de taken hebben verdeeld tussen Aldo, Gary, Ryan en mijzelf. Deze week moeten de meeste taken gedaan zijn, zoals uitschrijven, verbeteren van mijn jobdescriptions, barcode systeem testen, shortlist maken van mogelijke nieuwe gekwalificeerde werknemers. Verder is Aldo begonnen aan de Mission statement en de lange en korte termijn planning voor het bedrijf.
Verder ben ik met mijn verslag begonnen, want ik wil alles klaar hebben voordat ik vertrek.
De voetbalwedstrijden van deze week waren om te smullen, met onverwachte uitslagen, dubieuze penalties en niet gegeven penalties. Na twee weken gaat Duitsland aan de leiding met 5 punten uit 3 wedstrijden, gevolgd door Cameroon met 4 uit 2. Nederland en Engeland volgen met 3 uit 2 en Italie staat onderaan met 1 uit 3. Kortom, er kan nog van alles gebeuren. Donderdag had ik bedacht dat het leuk zou zijn om mijn verjaardag te vieren op het bedrijf. Na overleg had ik iedereen uitgenodigd om vrijdag middag, na 15.15 te blijven hangen voor wat bier en een mini-braai. Het werd een groot succes. Niet iedereen kon er bij zijn en een aantal moesten snel weg, maar een mannetje of 25 a 30 is een uurtje of 1,5 a 2 blijven hangen. Het was gezellig en tevens ook weer goed voor de integratie tussen de verschillende lagen van het bedrijf. Ik heb voorgesteld om 1 keer per maand zoiets te doen en dat gaat dan ook gebeuren.

Vrije tijd:
Tijdens de week had ik contact gehad met Carole en Pascale om komend weekend weer op pad te gaan met zijn drieen. Ze nodigden me uit om donderdag al mee te gaan naar een bigband concert in de Baxter Music Hall. Dit was de bigband van de Universiteit van Cape Town. Het was een leuke avond met erg goede jazz muziek, illegaal foto's en filmpjes maken en Mike Rossi, de docent van de Universiteit, die zelf iets te graag in de spotlights wilde staan met zijn saxofoon. Wel vermakelijk om te zien, zo iemand.
Vrijdagmiddag was dus de braai en daarna zouden we eventueel nog afspreken om naar Mama Afrika te gaan, een bar met traditionele Afrikaanse muziek. Ik had William, de store-man echter beloofd om de cv van zijn dochter te verbeteren en voordat ik daar mee klaar was hadden Pascale en Carole al gesmst dat ze al terug gingen vanwege problemen met hun stage. Aangezien ik toch ook moe was besloot ik om nog wat informatie te zoeken voor de reis die Jesper en ik gaan maken na mijn stage.
Zaterdagochtend was de planning om vroeg naar het strand te gaan, maar het was volledig bewolkt, ondanks de goede weersvoorspellingen. Ik besloot om een tochtje te maken in de richting van Blouberg om eventueel door te fietsen naar het huis van Carole en Pascale. Zij hadden echter de meeting met hun stagebegeleider, dus besloot ik om naar Camp's bay te gaan. Na de tocht over de N1 kwam ik gelukkig weer terecht in het centrum alwaar ik een lekke band kreeg. Ik was mijn plakspullen vergeten, maar gelukkig kon ik die kopen. Nu moest ik nog op zoek naar een pomp voor autoventielen. Gelukkig zag ik een andere biker die zo vriendelijk was om mijn pomp te lenen. Na het stuk ijzer te hebben verwijderd kon ik 5 minuten de nieuwe binnenband er om leggen en mijn weg vervolgen. Ik besloot om naar Waterfront te gaan om te kijken wat er te doen was. Daar aangekomen bleek er een jazzfestivalletje aan de gang te zijn met op verschillende plaatsen jazz. De foto's zijn mnooi en de filmpjes zijn geniaal. Mooiste waren de 4 oude grijze gerimpelde mannetjes die in de schaduw onder de boom lekker zaten te jazzen.
Daarna reed ik door naar Seapoint om rondom signal Hill naar Camp's Bay te rijden. Daar kwam ik een helling tegen van 300 meter lang, met een stijgingspercentage beginnend bij 10% en eindigend bij 30%!! Ik moest plat op mijn fiets liggen om druk te houden op beide wielen, anders was ik achterover naar beneden gekukeld of ging mijn achterwiel slippen. Hetzelfde stukje afdalen bezorgde me kramp in mijn handen van het remmen. Vervolgens kreeg ik in seapoint mijn tweede lekke band, dit keer een stuk glas. Aangezien ik vlakbij een benzinestation was en het een afloper was, besloot ik om mijn band op te pompen en door te fietsen naar Camps Bay aangezien het nog maar een klein stukje was. Daar aangekomen heb ik twee uur genoten van het zonnetje. Toen weer terug gereden naar huis, een tocht van dik een uur met behoorlijk wat hoogtemeters. Thuis aangekomen was ik volledig kapot. 's Avonds hadden Pascale en Carole me uitgenodigd om naar hun huis te komen en mijn verjaardag in een kroeg daar te vieren en te blijven slapen. Het werd een gezellig avondje mexxen, integreren met Zuid Afrikanen, verjaardagsborrels krijgen en een lichte voedselvergiftiging oplopen.
Zondag ochtend 9.15 stond Ryan voor de deur om me mee te nemen naar de duinen. Met op hol geslagen darmen en gelukkig weinig last van een kater, behalve zware benen reden we naar Atlantis. Ik wist niet echt wat ik er van moest verwachten maar het bleek supergaaf te zijn. Grote witte zandduinen, waar je met je quad, moter of 4x4 auto doorheen kunt crossen. Aangezien de Quad's van mensen zelf waren en handgeschakeld en het moeilijk terrein was heb ik alleen achterop gezeten, maar dat was al gaaf. Verder zijn we met de kia sorento van Ryan flink wat duinen afgedaald en opgecrosst wat ook gaaf was. Gelukkig had Ryan genoeg drank bij zich zodat ik uitdroging kon voorkomen. De zon brande namelijk enorm, met 30 graden in een grote zandbak. Niet de beste plek om je lichte brakheid te verwerken en je darmen tot rust te laten komen.
s' Middags gingen Carole, Pascale en ik naar Camp's Bay om nog van de zon te genieten. Daar aangekomen bleek het enorm hard te waaien. Toch bleven we dapper op het strand liggen en heb ik zelfs een duik in de ijskoude Atlantische oceaan gewaagd. Na anderhalf uur werden we echt weggeblazen en besloten we om naar Le Med te gaan, een stukje verderop. Het was al goed druk toen we aankwamen. Daar ontmoetten we ook Rutger, een bekende van Pascal, die voor 3 jaar gaat werken in Kaastad vanaf vandaag. Hij is afgestudeerd in Bedrijskunde in Rotterdam. Aangezien het weer slechter werd besloten we om te vertrekken en met zijn vieren wat te gaan eten in Waterkant ter ere van mijn verjaardag, maar niet voordat ik nog wat foto's had gemaakt van de zonsondergang, die middelmatig was, maar toch.
Tijdens het eten praatten we gezellig over van alles en nog wat. Na het eten was iedereen gaar en na afscheid te hebben genomen van Rutger, zetten Pascale en Carole me weer af bij mijn huis.
De slaap was snel gevonden en vanochtend was het moeilijk opstaan en was ik vergeten om inkopen te doen. De dag bleek 1 van de meest chaotische te worden op mijn werk, wat nog maar eens benadrukte dat er orde in de chaos moet komen.

De foto's komen eraan, ook een aantal van vorige week nog.