Nieuwe vrienden en de lange weg naar verandering

Het is nu exact een maand geleden dat ik vanaf Schiphol de tocht naar het Zuidelijk halfrond begon. Ook deze week is er weer een hoop gebeurd.

De anekdote van deze week:
Op vrijdagmiddag ben ik vroeg klaar met werken en om 16.00 uur stap ik op de fiets om een tocht richting Muizenberg te gaan maken om op Boyes Drive wat hoogtemeters op te doen. Na een kwartier richting het Zuiden te hebben gefietst merk ik dat er een jongen van een jaar of 16-18 op een ietwat aftandse mountainbike achter me fietst. Ik knik vriendelijk naar hem en we fietsen een dik half uur richting het zuiden tot het punt waar ik rechtsaf de berg op wil fietsen. Op dat moment moesten we wachten voor de voorbijrazende auto's en begint hij enthousiast te vertellen dat hij fietsen fantastisch vind en het graag vaker zou willen doen. Dit was zijn eerste "langere" tocht en hij vroeg of ik het vaker deed. Ik vraag hem hoe hij heet en stel me aan hem voor. Vervolgens leg ik aan mijn kersverse vriend Quinten uit waar ik vandaan kom en dat ik hier wel vaker fiets. Ik vraag hem of hij een telefoon heeft, maar die heeft ie niet. Maar zegt hij; "Ik werk in de friendly-seven-eleven in Dieprivier" Ik antwoord dat ik de volgende keer als ik ga fietsen langs de 7-11 rij om te kijken of hij er is en we dan weer een tocht kunnen maken. Dolenthousiast bedankt ie me voor de leuke tocht en maakt rechtsomkeert naar huis. Tot de volgende keer...

Het bedrijf:
Deze week heb ik het werk in het voorraadhok afgemaakt. Alles is nu op zijn plek en op orde. De systemen zijn uitgewerkt. Het enige probleem is de stress die de Store-man heeft. Deze 60'er is een harde werker en maakt overuren in de Store, maar de druk die de rest van het bedrijf op hem legt, naast zijn drukke bezigheden in de kerk, lijken hem te veel te worden. Ik heb dan ook voorgesteld om hem uit het voorraadhok te halen en weer gewoon vrachtwagenchauffeur te laten zijn, wat hij eerst was. De kwaliteitsinspecteur, die van die job weer paranoia werd, heeft meer brains en capaciteiten om de Store te runnen. (Het blijft toch behelpen hier...) Mijn tijdregistatie systeem heeft zijn eerste week gehad en is beter dan ik had verwacht ingevuld door de werknemers. Mijn rondje door de fabriek elke dag heeft resultaat opgeleverd. Nu zorgen dat ze het volhouden om de schema's in te vullen. Daarnaast ben ik me afgelopen week meer gaan richten op de herstructurering van de organisatie. Ik had het proces van orderverwerking al in kaart gebracht en heb aan de hand daarvan verantwoordlijkheidsgebieden voor elke persoon aangegeven in dit proces. Vervolgens ben ik begonnen met het opstellen van Taak omschrijvingen voor de Directeur, de Project Managers en de nieuw aan te nemen Planner. Komende week ga ik samen met de directeur de rest van de taakomschrijvingen opstellen/aanpassen. Ik heb hem deze week weten te overtuigen dat hij per direct moet stoppen met het ontwikkelen van nieuwe producten en eerst zijn bedrijf op orde moet brengen. Hij weet dat ik gelijk heb en geeft dit ook toe. Hij is echter een fantastische ontwerper, de reden van het succes van het bedrijf, en vindt het moeilijk om dit voorlopig op te moeten geven. (Hij heeft afgelopen weken een koelkast ontworpen voor een tequila merk. De buitenkant van de koelkast is het hoofd van een Mexicaanse Azteken krijger met helm. Door het gezicht van de krijger kun je de flessen in de koelkast zien staan. Als ik eerlijk ben is zulk soort dingen ontwerpen ook veel leuker dan de tent runnen, maar daar wordt het bedrijf op de lange termijn niet beter van.) Vanaf volgende week heb ik zijn volle tijd om na te gaan denken over de visie, missie en strategie van het bedrijf en de best passende organisatiestructuur daarbij. Vervolgens moeten er op korte termijn kundige mensen worden gevonden om de vrijgekomen extra plek van Project Manager te gaan invullen en de nieuwe plek van Planner in te vullen. Niet ondenkbaar zou ook zijn dat er een nieuwe directeur wordt gezocht. (Ontwerpen is zijn lust en zijn leven!)Dus als er mensen geinteresseerd zijn na dit gehoord te hebben. Jullie weten me te vinden.
Na de eerste speelronde van de League staat Nederland stijf onderaan met 0 punten. Dinsdag is onze tweede wedstrijd en we hebben dan ook maandag in lunchtijd een teambespreking gepland. Waarschijnlijk verschuift Marlon naar de flank en kom ik in de punt van de aanval terecht. Verder heeft Duitsland een punt in mindering gekregen vanwege het spelen op werkschoenen van sommige van hun spelers.

Vrije Tijd:
Op donderdag had ik afgesproken met andere Nederlandse studenten die hier in Kaapstad studeren/stage lopen. We gingen in Camp's Bay eten en waren met zijn tienen. Na een gezellig diner besloten we om naar de "Ignite", een van de betere discotheken van Camp's bay te gaan. Daar waren tot mijn verassing nog 25 Nederlanders, zodat het totaal op 35 kwam en we een substantieel deel van de discotheek waren. Ik kon het goed vinden met twee andere studentes, Pascale en Carol en een jongen, Arthur. Met een groot deel van de andere studenten had ik minder raakvlakken. Ik irriteerde me een beetje aan het typische Nederlandse groepsgedrag. Na afloop wisselden we telefoonnrs. uit en kreeg ik een lift van Carol en Pascale, die in Blaubergstrand wonen. We spraken af om contact te houden om dit weekend iets te plannen.
Vrijdag kwam ik Quinten dus tegen op mijn tocht richting Boyes Drive en na een tochtje van drie uur belde ik Pascale op om te vragen of ze al plannen hadden voor zaterdag. We spraken af om rond 12 uur te verzamelen bij het "Castle of Good Hope" om deze vesting een bezoekje te brengen en daarna eventueel naar het strand te gaan. De volgende ochtend ben ik voor het eerst met de trein gegaan. Doordeweeks zijn de treinen niet superveilig, maar in het weekend overdag is het prima te doen. Gewapend met mijn voetbal en rugtas liep ik naar het station en kocht een kaartje. Toen ik de trein instapte bleek dat ik 1 van de 2 blanken was in de trein. Een behoorlijke attractie dus, zeker omdat ik een bal bij me had en ik werd dan ook veelvuldig aangesproken om vervolgens een praatje over voetbal te maken. Ik had mijn fototoestel voor de veiligheid thuisgelaten, maar Carol heeft foto's gemaakt, dus die komen wat later deze keer. Het kasteel was een interessante bouwwerk, met een rijke historie. We hebben zo'n twee en een half uur doorgebracht en veel gelezen/geleerd over de Nederlandse en Britse geschiedenis van Cape Town. Verder kregen we een uitnodiging voor een openlucht studentenfeest op 1 van de hoekpunten van de vesting. Daarna gingen we lunchen in Long Street, waar we tijdens de lunch werden getrakteerd op een fantastisch optreden van een gitarist/zanger, een zangeres/maataangeefster en een contrabassist. Dit drietal echte straatmuzikanten was een fantastisch trio. Mooiste was de zelfgemaakte contrabas van ijzerdraad. Hij maakte het geluid door middel van een stukje plastic in zijn mond te laten vibreren, meesterlijk!! Omdat het weer slechter begon te worden, besloten we om naar de bioscoop te gaan in Waterfront. Daar aangekomen bleek dat het "Blessing the Fleet-Festival" aan de gang was en namen we daar een kijkje. Er bleek een band te gaan spelen in het openlucht theater net toen we aankwamen en hebben dik een uur genoten van hun mix van internationale covers, Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse muziek. Vooral grappig om te zien waren sommige toeschouwers die al dansend volledig opgingen in de muziek. Tijdens het optreden was het hard gaan waaien en bewolkt geworden en we besloten om een kop koffie/warme chocomel te gaan drinken om op te warmen. Met uitzicht op de baai zagen we dat het schuim op de golven stond en de palmen woest heen en weer schudden. Na bij Rafiki's te hebben gegeten en cocktails te hebben gedronken hadden we afgesproken met Kirsten, een andere Nederlandse studente en Jonathan, een Zuid Afrikaanse student. Met hen zijn we in Long Street uit gegaan. Vanwege het enom slechte weer besloten we niet om naar het studentenfeest te gaan. (Met de harde wind zou je zomaar van de vesting kunnen worden geblazen...;))Tijdens de avond kwamen we ook Hubert, een andere Zuid-Afrikaan tegen, met wie ik afsprak om op zondagmidag te komen voetballen in Greenpoint. Ook kwam ik een Angolees tegen met wie ik in het Portugees(!) converseerde over wie nu beter was, Van Basten, Gullit of Rijkaard. Na een avond vol Drum en Base, R&B en beatboxing en gesprekken met verschillende locals kreeg ik wederom een lift naar huis van Pascale en Carol. Na ze bedankt te hebben voor de lift spraken we af om komende week weer ergens af te spreken om nieuwe dingen te ondernemen. Het stormde en regende zo hard dat ik mijn poort bijna niet dichtkreeg door de rukwinden.
Zondag was het plan om met Ryan te gaan Quad-rijden in de duinen, maar vanwege de barre weersomstandigheden stelden we het uit tot volgende week. In plaats daarvan gingen we lunchen met een deel van de familie Pomario, Ryan's en Aldo's (de directeur) familie. Tijdens de lunch spraken we veel over de historie van Zuid-Afrika naar aanleiding van mijn bezoek aan het Castle en over de familie-roots van de familie Pomario. In de afgelopen 4 generaties zitten Italianen, Russen, Ieren en Schotten. Een hele mengelmoes. Pikant detail is dat de vader van Oma Pomario van Sicilie komt en de achternaam Esposito draagt, een van de bekendere maffia-families...
Na een gezellige lunch reden Ryan, zijn vrouw Janine, zijn zoontje Matthew, die net als ik volgende week zondag jarig is, en ik een deel van de wine-route rond Stellenbosch, Paarl en Franschoek. Het weer was echter beroerd. Vandaar dat ik weinig foto's heb gemaakt. Binnenkort ga ik terug voor een uitgebreide tocht. Op de terugweg naar Cape Town praatten Ryan en ik over de toekomst van het bedrijf en mijn toekomst en of ik terug ging komen in Zuid Afrika. We zullen zien, we zullen zien.....

p.s. Een van de foto's is een kaart van het gebied. Mam, Opa, Oma, er valt een stuk grond te claimen daar!! Ik zal eens voor jullie informeren...