Rex Hunt Fishing Adventures en meer....

Het einde van mijn verblijf in Cape Town nadert en er is still too much to do in too little time. De vrienden die ik hier gemaakt heb laten me genieten van het echte leven in de Kaap en juist die belevenissen maken mijn verblijf hier extra waardevol.

Het Bedrijf:
Deze week stond in het teken van het stappen in dezelfde valkuil, het stoten tegen dezelfde steen en het herhalen van zetten om het kort samen te vatten. Ondanks mijn verwoede pogingen om mensen gestructureerd te laten nadenken en ze handreikingen te geven om dat te doen, vinden veel mensen dat erg moeilijk en merk je dat ze het niet gewend zijn. Ik merk dat 12 weken te kort is om blijvende structuur in hun werk aan te brengen. Ik moet meer tijd in ze steken om er 100% van overtuigd te zijn dat ze nadat ik weg ben ook doorgaan met mijn plannen en er over een jaar nog steeds mee bezig zijn. De kans dat ze vervallen in hun oude gewoontes ligt op de loer. Een aantal zaken en een aantal mensen zijn veranderd, maar nog lang niet iedereen. Ondanks deze moeilijkheid en de nog immer stressvolle situatie heb ik het nog altijd naar mijn zin en vind ik het jammer dat ik over 1,5 week weg ben en deze mensen, waarvan er een aantal vrienden zijn geworden, moet achterlaten. Vandaar dat er komende 1,5 week nog een aantal laatste "evenementen" zijn om de 12 weken goed af te sluiten.
Zo is de voetbal league ten einde. De winnaar is bekend en strijkt de hoofdprijs van 500 ZAR op. Cameroon bleek over 8 wedstrijden de sterkste. Op een mooie tweede plaats staat Holland, gevolgd door Engeland, Duitsland en als laatste Italie. De 1ste 4 teams zullen deze en komende week om de SPT Cup strijden d.m.v. kruisfinales (uit en thuis) en de grote finale. Zoals beloofd organiseert Cameroon een overwinningsbraai voor de andere teams. Dit staat gepland voor vrijdag a.s. in Mitchell's Plain, de township waar de meeste "coloureds" wonen.

Vrije tijd:
Ondanks de oplopende druk met betrekking tot mijn eindrapport en het afronden van mijn projecten blijft er nog tijd over om andere dingen te doen dan werken. Vrijdag organiseerde Clive voor zijn department een braai na het werk. Om 15.15 ging de fik in de braai en werden de boodschappen gehaald. Ik had dit weekend de bakkie van werk weer geconfisceerd. Probleem vrijdag was echter dat een aantal mensen moesten overwerken en er na half vijf geen bussen meer rijden naar de townhships Kayelitsa, Mitchell's Plain en Nyanga. Normaal gesproken rijdt de storeman iedereen naar huis en neemt dan de bakkie mee. Aangezien ik de bakkie wilde nam ik de taak op me om iedereen naar huis te rijden. In twee ritjes, 1 van 25 minuten en 1 van bijna twee uur, had ik iedereen thuis of in de buurt van zijn huis afgezet en was ik klaar om te genieten van de braai. Na nog een dik uur te hebben genoten van de salades, vlees en (non)-alcoholische dranken ging iedereen op huis aan. Clive, Karin, Arthur en ik besloten om naar een kroeg bij mij in de buurt te gaan. Na de bakkie thuis te hebben gedropt en met de mountainbike naar de kroeg te rijden kon ik eindelijk genieten van alcoholische versnaperingen. Iedereen kijkt me hier raar aan omdat ik niet drink als ik rij. Drinking en driving is een 2e natuur van de mensen. Dat verklaart meteen waarom ze als een stelletje idioten rijden. Het werd een fantastische avond met discussies over mijn plannen, Zuid-Afrika, echtscheidingen en nog veel meer. De volgende ochtend werd ik gelukkig zonder kater wakker. Ik had gepland om hard aan mijn rapport te werken en daarom mijn PC meegenomen van mijn werk. Na een aantal nuttige uren achter mijn PC was het tijd om een cadeau voor Carole te kopen die 's avonds haar verjaardag vierde. Het werd een cd van Miriam Makeba, misschien wel de bekendste zangeres van ZA ooit. 's Avonds reed ik naar Town om uit eten te gaan. Daar aangekomen bleek dat ik de enige mannelijke genodigde was, naast 10 andere duitse, zwitserse en nederlandse vrouwen. Ik raakte in gesprek met Nina, een duitse die 8 maanden in Leiden had gestudeerd en daarom goed Nederlands verstond en behoorlijk sprak en Maria, een 5e jaars geneeskunde student aan de VU die stage liep in het Groote Schuur Ziekenhuis. Na leuke gesprekken over studie, stage en allerlei andere zaken kwam de verassing uit de hoge hoed! Maria bleek lid van NSA en toen gingen de alarmbellen rinkelen. Annelijn, Gijs, Chiel, Tijn, Jan, bij deze de groeten van Maria. (zie de foto's) De wereld blijft klein ook al zit je aan de andere kant van de wereld.
Na een zeer geslaagde avond kwam ik om 04.00 uur thuis om vervolgens om 05.30 uur op te staan. Ik had om half 7 afgesproken met Clive om te gaan vissen op kreeft, krab, vis en alles wat er nog meer in de zee leeft. Gewapend met twee hengels, twee speciale crayfish netten en voedsel en drank voor de ochtend reden we naar een plek aan de andere kant van False Bay, ten oosten van Cape Town aan de zuidkust. Aan de kant van de weg parkeren en hup, afdalen richting de rotsen, waar de zee al lag te wachten. We waren niet de enige zo bleek, want hoe later het werd hoe meer bootjes, duikers en vissers er te zien waren langs de kust. Ondanks dat ik niet al te soepel met de werphengel over weg kon, werd het een top avontuur. Ik voelde me net als Rex Hunt, vissend op van alles en nog wat en ondertussen een beetje slap ouwehoeren met je visvrienden. Het vissen leverde slechts 1 klein visje op, maar de pakweg 10 keer netten ophalen leverden een behoorlijke vangst op van 5 kreeften, 2 krabben en 2 octopussen. Verder zag ik nog een zeehond een octopus verslinden, wat een alleraardigst gevecht op leven en dood opleverde. De vangst van de dag werd ingepakt en meegenomen. Na meting konden we 4 van de 5 kreeften meenemen. Op de terugweg stopten we langs Strand om nog wat te eten, toen bleek dat ze daar op haaien aan het vissen waren. Tijdens het eten van een broodje boerewors keken we hoe een paar vissers een behoorlijke haai binnenhaalden om vervolgens op het strand onder het toeziend oog van tientallen mensen, die niet meer durfden te zwemmen, te doden. Arme haai...
Terug bij het bedrijf waar we 's ochtends hadden afgesproken verdeelden we de buit en ging ik met twee kreeften op weg naar Town om nog van de zon te genieten op het strand van Camp's Bay. Na Carole en Pascale te hebben opgehaald reden we naar het strand en vergezelden we Nina, Toni en Maria die al op het strand waren. De temperatuur van dik 30 graden zorgde ervoor dat een duik in het ijskoude water onvermijdelijk was. Na 10 minuten doorbijten was ik er wel aan gewend en de golven waren uitdagend genoeg om in zee te blijven. 's Avonds werd het een schitterende zonsondergang, een bezoekje van een walvis aan Camp's Bay en een enorme onweersbui die schitterende wolken creeerde in de lucht. Vervolgens hadden we met zijn zessen een goed diner in een van de betere visrestaurants van Camp's Bay. Na het eten kwam ik de man met de hamer tegen en nam ik afscheid van iedereen om vervolgens naar huis te rijden. Daar aangekomen crashte ik in mijn bed en had nog net de tegenwoordigheid van geest om mijn wekker te zetten. Maandag was weer een hectische dag, maar mijn rapport ligt op schema, dus dat geeft vertrouwen. 's avonds met Arthur naar Saul's Saloon gegaan om een mega burger van 700g te eten. Na een lekkere grote burger dropte Arthur me bij mijn vertrouwde internetcafe waar ik nu mijn verhaal aan het schrijven ben. Deze gasten zijn inmiddels goeie bekenden van me geworden en ze blijven open totdat ik weg ga en dat voor de fantastische prijs van 6 Rand per uur. Het kan allemaal hier.

Veel plezier met de foto's en mijn verhaal. Volgende week de laatste Cape Town story, voordat Jesper en ik 1 december naar het oosten trekken.